مهریه به صورت زمان‌دار
در گذشته در اسناد ازدواج، در مورد مهریه، عبارت عندالمطالبه ذکر می‌شد که بر اساس آن، در صورت تقاضای زوجه، باید توسط زوج به او پرداخته شود. اما با افزایش میزان مهریه‌های تعیین‌شده توسط افراد بخصوص تعیین تعداد سکه‌های مهریه بر اساس اعدادی مانند سال تولد و از این قبیل موارد و مشکلات و تبعات منفی ناشی از آن، مقرر شد که اگر مهریه در زمان وقوع عقد تا 110 سکه تمام بهارآزادی یا معادل آن باشد، وصول آن مشمول مقررات ماده 2 قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی باشد.
البته زوجین می‌توانند به صورت موجل (زمان‌دار) نیز مهریه را تعیین کنند که در این صورت پرداخت مهریه باید در زمان مقرر مورد توافق باشد و قبل از آن زوجه حق مطالبه ندارد.
هم‌اکنون به جهت نسخ ماده ۲ قانون قدیم نحوه اجرای محکومیت‌های مالی مصوب ۱۰ آبان ماه ۱۳۷۷ مذکور، ماده ۳ قانون جدید نحوه اجرای محکومیت‌های مالی مصوب ۱۵ مهرماه ۱۳۹۳ به جای آن اعمال میشود.
به موجب ماده ۳ قانون جدید نحوه اجرای محکومیت‌های مالی مصوب ۱۵ مهرماه ۱۳۹۳، «اگر استیفای محکومٌ‌به (مهریه) از طرق مذکور در این قانون ممکن نشود، محکومٌ‌علیه (مرد یازوج) به تقاضای محکومٌ‌له (زن یا زوجه) تا زمان اجرای حکم یا پذیرفته شدن ادعای اعسار او یا جلب رضایت محکومٌ‌له (زوجه) حبس میشود.»
