رای قطعی و رای نهایی

رأی قطعی است که مراحل بدوی و تجدیدنظر را گذارنده باشد، یا به دلیل انقضای مهلت تجدیدنظرخواهی قطعیت یافته باشد و یا اساساً قابل تجدیدنظر نبوده و با صدور از دادگاه بدوی طبق قانون قطعی تلقی گردد.

رأی قاطع دعوی رأیی است که با صدور و قطعیت آن، دعوی مختومه گردد. در خصوص آراء باید توجه داشته باشیم که همه احکام صادره از دادگاه رأی قاطع دعوی تلقی می‌شوند، زیرا صرفنظر از اینکه به نفع خواهان یا خوانده باشند، دعوی را فیصله می‌دهند، لذا اصطلاح قاطع دعوی بیشتر در مورد قرارها به کار می‌رود. در حقیقت در یک تقسیم بندی قرارهای صادره ا محاکم به قرارهای قاطع دعوی و قرارهای غیرقاطع دعوی یا قرارهای مقدماتی (تمهیدی) تقسیم می‌شوند. قرارهایی مثل قرار رد دعوی، قرار عدم استماع جزء قرارهای قاطع دعوی هستند زیرا پرونده قضایی را مختومه می‌نمایند، هرچند که خواهان می‌تواند دعوی خود را مجدداً تکرار نماید. ولی قرارهایی مثل قرار کارشناسی، قرار استماع گواهی گواهان، قرار اتیان سوگند، قرار معاینه و تحقیق محلی در زمره قرارهای اعدادی و غیرقاطع دعوی قرار می‌گیرد.

رأی نهایی، رأی است که با گذراندن مرحله فرجامی و یا انقضای مهلت فرجامخواهی، قابل اعتراض نباشد و یا اساساً قابل فرجام نباشد.

لذا رأی قطعی اگر قابل فرجام نباشد، نهایی هم محسوب می گردد.